Sharqiy va janubi–sharqiy Osiyo davlatlari
Sharqiy Osiyo
davlatlari. Osiyoning sharqiy
qismida joylashgan hududlari Sharqiy
Osiyo subregioni hisoblanadi.
Shimoliy, g‘arbiy, janubiy qismlaridan
mintaqaning quruqlik chegaralari
o‘tsa, sharqi Yapon, Sariq,
Sharqiy Xitoy, Janubiy
Xitoy dengizlari zanjiri
bilan o‘ralgan. Uning umumiy maydoni 11,8 mln km.kv, aholisi soni esa
1,5 mlrd.dan ortiq. Mazkur mintaqa Yer shari quruqlik maydoning deyarli 8% ini
egallaydi; dunyo aholisining 22,2% ni o‘z ichiga oladi; dunyo bo‘yicha YMM ning
1/4 qismidan ortiq shu mintaqa hissasiga to‘g‘ri keladi. Subregion hududida 5
ta mustaqil davlat joylashgan.
Sharqiy Osiyo
subregioni Osiyoning maydon
jihatdan eng katta mintaqasi hisoblanadi.
Uning davlatlari orasida
Xitoy maydon kattaligiga ko‘ra jahonda uchinchi, aholi
soniga ko‘ra esa, birinchi o‘rinni egallaydi. Koreya
Respublikasi mintaqaning maydon
jihatdan kichik davlati hisoblansa,
Mongoliya aholi soniga
ko‘ra guruhda so‘nggi o‘rinni egallaydi.
Subregion davlatlarining yana
bir o‘ziga xos jihati shuki, har
bir davlat o‘z
siyosati, rivojlanish holatiga
ko‘ra deyarli bir-biriga o‘xshamaydi.
Bu yerda bozor iqtisodiyoti talablarini
o‘zida singdirgan sotsialistik
tuzum asosida rivojlanayotgan Xitoy
Xalq Respublikasi, jahonning eng
harbiylashgan, yopiq davlat siyosat yurituvchi, totalitar
tuzumga ega bo‘lgan
Koreya Xalq Demokratik
Respublikasi (KXDR), mintaqadagi
yagona monarxiya tuzumiga
ega bo‘lgan, jahonning iqtisodiy
jihatdan eng rivojlangan
davlatlaridan biri – postindustrial davlat
Yaponiya, yangi sanoatlashgan
davlat – Koreya Respublikasi
bilan bir qatorda iqtisodiyoti nisbatan past darajada rivoj langan Mongoliya
joylashgan.
To‘g‘ridan
to‘g‘ri Tinch okeaniga chiqish imkoniyatiga ega (Mongoliyadan tashqari)
ekanligi, subregionning qadimiy
sivilizatsiya markazlaridan biri
ekanligi geografik o`rnining ijobiy jihatlari hisoblansa, g`arbiy va janubiy
qismlarining baland tog`liklardan iboratligi, asosiy qismi Tinch okeanbo`yi
seysmik zonasida joylashganligi, salbiy jihat sifatida namoyon bo`ladi.
Sharqiy
Osiyo davlatlari relief xususiyatlari nisbatan o`xshash. Barcha davlatlarda
tog`li hududlar katta maydonni tashkil qiladi. Shu bilan bir qatorda, Gobi,
Taklamakon kabi cho‘llar ham mavjud. Tog‘oldi,
daryo vodiylari, dengizbo‘yi
hududlari mintaqaning asosiy
tekislik hududlarini tashkil qiladi.
Sharqiy Osiyo
davlatlari, asosan, mo‘tadil,
subtropik va subekvatorial
mintaqalarda joylashgan. Mazkur
davlatlar iqtisodiyotida ularning hududida mavjud bo‘lgan tabiiy
resurslar katta ahamiyatga ega. Mineral resurslarning turli ko‘rinishlari Yaponiyadan boshqa
barcha davlatlarda tarqalgan bo‘lsa, Yaponiya, Koreya
yarimoroli davlatlari suv
resurslariga boyligi bilan
ajralib turadi. Undan
tashqari, yer (Xitoy),
o‘rmon (Xitoy, Koreya yarimoroli davlatlari), rekreatsion (Yaponiya,
Xitoy, Koreya Respublikasi) resurslar ham katta iqtisodiy ahamiyatga ega.
Subregion aholi soni, uning zichlik darajasi yuqori bo‘lgan hududlardan
biri hisoblanadi. Ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyot
omili Yaponiya, Koreya Respublikasi
aholisining tabiiy ko‘payish
darajasiga salbiy ta’sir ko‘rsatmoqda.
Ularda tug‘ilish darajasi
pastligi sababli aholi orasida katta yoshlilar hamda
qariyalarning salmog‘i ortib bormoqda. Xitoyda aholi
sonining sekin o‘sishiga,
bu yerda so‘nggi
yillargacha olib borilgan aholi sonini
qisqartirishga qaratilgan demografik
siyosat sabab bo‘lmoqda. Mintaqa
davlatlari orasida KXDR
va Mongoliyada tabiiy ko‘payish
jarayoni yuz bermoqda.
Subregionda aholi o‘rtacha zichligi 1 km.kv.ga 136 kishiga
teng. Aholi zichlik ko‘rsatkichlari Koreya Respublikasida eng yuqori
(1 km.kv.ga 510 kishi),
Mongoliyada esa eng past (2 kishi).
Subregionda o‘rtacha
urbanizatsiya darajasi 58%
bo‘lgan holda, uning
davlatlari orasida iqtisodiyoti
rivojlangan Yaponiya (93%),
Koreya Respublikasida (82%) baland,
KXDRda esa past
(60%) ko‘rsatkichlar kuzatiladi.
Sanoatida konchilik (Xitoy,
Mongoliya, KXDR), yoqilg‘i-energetika (Xitoy,
Koreya Respublikasi, Yaponiya),
qora va rang li metallurgiya
(Xitoy, Yaponiya, Koreya Respublikasi), mashinasozlik (Xitoy,
Yaponiya, Koreya Respublikasi), kimyo
(Xitoy, Yaponiya, Koreya
Respublikasi, KXDR), o‘rmon va yog‘ochsozlik (Xitoy, Koreya Respublikasi), yengil
va oziq-ovqat (subregionning barcha
davlatlari) tarmoqlari muhim ahamiyatga
ega. Turli tarmoqlarda
sanoat mahsulotlari ishlab
chiqarish bo‘yicha Xitoy, Yaponiya, Koreya Respublikasi davlatlari jahonda
yetakchi davlatlardan hisoblanadilar. Ayniqsa, ushbu davlatlarning qora metallurgiya,
kemasozlik, avtomobilsozlik, elektronika va elektrotexnika, kimyo
sanoatlaridagi ulushi katta.
Sharqiy Osiyo
davlatlari iqtisodiyotida qishloq
xo‘jaligi katta ahamiyatga ega.
Mongoliya va Yaponiya
qishloq xo‘jaligida chorvachilikning, qolgan davlatlarda esa
dehqonchilikning hissasi yuqori. Dehqonchilik tarmoqlaridan
donchilik (bug‘doy, sholi,
makkajo‘xori), texnik ekinlar
yetishtirish (paxta, tamaki,
choy, kartoshka, soya), bog‘dorchilik
yaxshi rivojlangan. Chorvachilikda qoramolchilik, cho‘chqachilik, parrandachilik va
baliqchilik muhim o‘rin tutadi.
Mongoliyada qo‘y va
echkichilik, yilqichilik, tuyachilik
va bug‘uchilik tarmoqlari ham rivojlangan. Transportida quruqlik transporti muhim
ahamiyatga ega. Dengizbo‘yida
joylashgan davlatlarda suv transporti ham yaxshi rivojlangan.
Janubi-sharqiy
Osiyo davlatlari. Janubi-sharqiy Osiyo subregioni
tarkibiga Hindixitoy yarimoroli,
Malay arxipelagi orollari, Yangi Gvineyaning
g‘arbiy qismi kiradi.
Uning maydoni 4,5
mln km.kv bo‘lib, umumiy
quruqlik maydonining 3%
ni egallaydi. Aholisi soni
630 mlnga yaqin.
Ya’ni bu subregionda
jahon aholisining 8,5% dan ko‘prog‘i istiqomat qiladi.
Geografik joylashuvi jihatidan Vyetnam, Kambodja,
Laos, Myanma, Tailand
va Malayziya yarimorol,
Bruney, Indoneziya, Singapur,
Filippin va Sharqiy
Timor esa orol davlatlar
hisoblanadi. Bu yerda maydon kattaligi, aholi soni, ijtimoiy-iqtisodiy
taraqqiyot darajasiga ko‘ra
bir-biridan farq qiluvchi 11 ta
davlat joylashgan. Ular
orasida faqat Laos quruqlik
ichkarisida joylashgan davlat
bo‘lganligi sababli to‘g‘ridan
to‘g‘ri dengizga chiqa
olmaydi.
Davlatlarning 4
tasi monarxiya boshqaruv
shakliga ega. Ma’muriy-hududiy tuzilishiga ko‘ra,
Malayziya va Myanma davlatlari federativ davlatlar hisoblanadi.
Hind va Tinch okeanlari oralig‘ida joylashganligi;
mintaqa davlatlari iqtisodiyoti rivojida ikki yirik sivilizatsiya – Xitoy va
Hindiston ta’sirining kuchli ekanligi; buyuk geografik kashfiyotlar davrida
rivojlanishni boshlagan xalqaro savdo va dengiz yo‘llari
ustida joylashganligi mintaqa
geografik o‘rnining asosiy xususiyatlari hisoblanadi.
Subregion relyefida
tog‘li va tekislik hududlar salmog‘i
deyarli teng. Mintaqada yirik
tekislik hududlari mavjud
emas. Asosan, subekvatorial va ekvatorial
iqlim mintaqalarida joylashgan
bo‘lib, iqlim xususiyatlari bu yerda doimiy yashil tropik
o‘rmonlarning mavjud bo‘lishiga sababchi bo‘lgan. Mintaqaning
42% hududi o‘rmonlar
bilan qoplangan. Suv resurslari
bilan yaxshi ta’minlangan. Mekong, Iravadi, Chao-Praya, Xongxa daryolari eng
asosiy chuchuk suv
manbalari hisoblanadi. Mintaqaning yirik daryolari, asosan, yarim
orol davlatlar hududidan oqib o‘tadi.
Dunyo okeani
biologik resurslari ham
davlatlar iqtisodiyotida katta ahamiyatga ega.
Ular aholi tomonidan
iste’molda keng foydalaniladi. Malay arxipelagining ba’zi
orollarida tabiiy dur yetishtiriladi.
Mintaqa tabiiy
resurslari orasida mineral
resurslar muhim iqtisodiy ahamiyatga ega. Myanma hududidan to
Indoneziyagacha cho‘zilgan qalay-volfram
belbog‘i o‘tgani sabab
barcha yarimorol davlatlari
hamda Indoneziya hududidan katta
miqdorda qalay rudalariga
qazib olinadi. Subregion
qalayning umumiy zaxiralari bo‘yicha jahonda birinchi o‘rinni egallaydi.
Surma zaxiralari bo‘yicha
Janubi-sharqiy Osiyo qit’ada birinchi, jahonda esa ikkinchi
o‘rinni egallaydi. Bundan tashqari, ushbu hududdan neft
(Indoneziya, Malayziya,
Bruney), toshko‘mir (Vyetnam, Indoneziya), uran rudalari
(Indoneziya, Filippin), oltin (Myanma, Vyetnam, Filippin),
volfram (Myanma, Tailand),
boksit (Indoneziya, Filippin, Malayziya) kabi mineral resurslar
ham qazib olinadi.Janubi-sharqiy Osiyoning deyarli barcha davlatlarida
aholining tabiiy ko‘payish darajasi yuqori. Bunga birinchi navbatda milliy,
diniy omillar katta ta’sir
ko‘rsatadi. Indoneziya, Filippin, Vyetnam mintaqaning aholi soni ko‘p bo‘lgan
davlatlari hisoblanadi. Janubi-sharqiy Osiyo hududida 200 dan
ortiq xalqlar yashaydi.
Ular orasida malayliklar,
laolar, tayliklar, vyetnamliklar, semanglar, birmaliklar, filippinliklar, yavaliklar, xitoylar
katta salmoqa ega.
Indoneziya, Malayziya,
Bruneyda islom diniga
e’tiqod qiluvchilar oldingi
o‘rinda turadi. Tailand,
Laos, Kambodja, Myanma
hamda Vyetnamda buddizm, Singapurda
esa konfusiylik dini keng
tarqalgan.
Ayrim davlatlarda
katoliklarning salmog‘i katta
(Filippin, Sharqiy Timor). Subregionda o‘rtacha zichlik 1 km.kv.ga
140 kishini tashkil
etadi. Kichik hududli davlatlarda
bu ko‘rsatkich ancha yuqori (masalan,
Singapurda o‘rtacha zichlik 1 km.kv.
ga 8000
kishidan oshadi).
Urbanizatsiya
darajasi 50% atrofida. Industrlashgan
hududlarda bu ko‘rsatkich yuqori (Singapurda 100%),
qishloq xo‘jaligi iqtisodiyotida katta
salmoqqa ega davlatlarda esa past (Sharqiy Timor 30% atrofida). Jakarta,
Bangkok, Manila mintaqaning
eng yirik shaharlari bo‘lib hisoblanadi.
Mintaqa
davlatlari tarixiy rivojlanishida Xitoy va Hindistonning ta’siri katta bo‘lsada, ushbu davlatlarning aksariyat
qismi o‘z ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyot
yo‘lini belgilashda yapon
modeliga murojaat qilishgan. Natijada Janubi-sharqiy Osiyo
davlatlari ichida Singapur, Tailand, Malayziya kabi
yangi sanoatlashgan davlatlar
(so‘nggi yillarda ijtimoiy-iqtisodiy ko‘rsatkichlarda ijobiy o‘zgarishlar
yuz berayotgan rivojlanayotgan davlatlar
guruhi) soni ortib bormoqda. Bundan tashqari, bu yerda Bruney
kabi neft eksport
qiluvchi davlat, Sharqiy
Timor, Laos kabi iqtisodiyoti
past darajada rivojlangan davlatlar ham mavjud.
Subregionda konchilik
(deyarli mintaqaning barcha
davlatlarida), yoqilg‘i-energetika (Indoneziya, Malayziya, Bruney va
b.), rangli metallurgiya
(Indoneziya, Malayziya, Tailand,
Vyetnam va b.), mashinasozlik (Indoneziya,
Singapur, Malayziya va
b.), kimyo (Indoneziya, Malayziya, Singapur,
Vyetnam va b.),
yengil va oziq-ovqat
(deyarli mintaqaning barcha davlatlarida) sanoatlari tarmoqlari rivojlangan.
Qishloq xo‘jaligida
dehqonchilik ustun soha
bo‘lib, sholi asosiy ekin turi hisoblanadi. Bundan
tashqari, mintaqa davlatlarida turli ziravorlar, choy, kofe, kopra, geveya
(tabiiy kauchuk olish uchun) kabilar ham
yetishtiriladi.
Chorvachilikda baliqchilik rivojlangan.
Geografik o‘rin xususiyatlaridan
kelib chiqqan holda, Janubi-sharqiy Osiyo davlatlari uchun
asosiy transport turlari
suv va avtomobil
transporti hisoblanadi.
Maqolani foydali yoki qiziqarli deb hisoblasangiz ijtimoiy tarmoqlardagi do`stlaringizga matnni belgilab tavsiya qiling!
Agarda Siz maqolada xatoni uchratgan bo'lsangiz, unda xato matnni belgilab, CTRL + ENTER klavishasini bosing va sayt ma'muriga xabarnoma jo'nating.